Standardi Evropske unije koji se odnose na ravnopravan položaj muškaraca i žena nalaze se kako u primarnom tako i u sekundarnom EU zakonodavstvu. Ovi su standardi definirani posredstvom nekoliko članova Amsterdamskoga sporazuma iz 1997. godine, a sadržani u direktivama obuhvaćenim pregledom, od kojih je svaka transpozicionirana u zakonodavstvo država članica. Na osnovu Amsterdamskoga sporazuma Evropske unije, države članice dužne su promicati ravnopravnost između muškaraca i žena te osigurati radnicima i radnicama ravnopravan radni položaj i njegovo vrjednovanje.
Amsterdamski sporazum dodatno sadrži novi, Član 13, kojim se Savjet ministara ovlašćuje da, na osnovu odluke donešene jednoglasno, poduzme “odgovarajuće akcije” u borbi protiv diskriminacije po osnovu spola, rasnog i etničkog porijekla, religije ili vjerovanja, onesposobljenja, dobi ili seksualne orijentacije, iako su do sada usvojeni jedino okvir rada i direktiva o rasnoj diskriminaciji, na osnovu općih antidiskriminacijskih odredbi.
Pored primarnog i sekundarnog zakonodavstva, postoji također i sudska praksa Evropske unije koja, zajedno s pet programa i različitim “blagim zakonima”, ukazuje na to da je ravnopravnost spolova visoko na političkoj agendi Evropske unije.